kin karıştı kana, düşer bir karış suratın
insan proletaryasında kafayı sıyırmış yaratık
her doğru sandığın yanına bi' yanlış bırakır askıya
özgür olmak istedikçe kırılmış kanadın
huzursuz tarafım kırar güven merceğini
bur'da mutlu olmak değiştirmez düzen gerçeğini
insanlardan önce güven terk edilir
çünkü yüzüne gülenler arkanı dönünce bükerler belini
benim tükenmez yeminim
gülüp yüzerler derimi
önüme sürerler denizi, derin güvertem delinir
kusursuz bi' hayat düşlemiştim oysa
neden mükemmeliyetçiyim fakat mükemmel değilim?