Adım Deniz...
Küçük bir çocuğum ben aslında, 
Doğumu,  dört bir yanı alevlerle çevrili surlarda başlayan, 
Alevlerin şerrinden korkmaması için denizin tuzlu sularıyla söndürmeye çalışılan. 
Ateşin şerri, suyun güzelliği arasında Araf'ta kalan.
 Su olmayı tercih eden, ateşten vazgeçemeyen. 

Ateşin ışıltısı mıydı sevdiren, yoksa suyun sessiz bekleyişi mi? 

Çocukluğum...
Denize yakın bir evde,
Suyun tadıyla geçen.  
Ateşten kaçtıkça beni çeken. 
Su muydu ateşi söndüren 
Yoksa ateş miydi suyu buhar eden?