o iki kıza karşı hissettiğim öfke ve nefret tamamen senin geçmişte onlara beslediğin sevgiyle alakalı değil birtanem. aslında daha çok benimle alakalı. onlara baktığımda kendi eksik taraflarımı görüyorum, benim sahip olmak isteyip olamadığım şeylere sahip olduklarını görüyorum ve kendimi yetersiz hissediyorum. yani onlara hissettiğim kıskançlık seninle alakalı değil, benimle alakalı. en çok da neyden korkuyorum biliyor musun? kendimde gördüğüm eksikleri senin göreceğin ve beni sevmeyi bırakacağın düşüncesi. böyle olmadığını söylüyorsun, benim her şeyimle o kızlardan ve herkesten daha iyi olduğumu söylüyorsun ama ben buna inanmıyorum açıkçası. çünkü sevilmemeyi rahatça kaldırıyorum ama sevilmek ağır geliyor bana.