parmaklarımı kanata kanata sardığım kabuk bağlamış izi kaybolmak üzere olan yaralarımı tek bir hamlesiyle tekrar açmasına izin verdim. daha çok sarmasını bekleyerek verdim bu izni ona. seni kalbime yerleştirdiğimde tüm sokaklarımı sana verdim senin niyetin sokaklarımı korumak değilmiş ki, sokaklarımda izini bırakıp başka sokaklara geçmekmiş niyetin ben aşkımdan onu bile görememişim. sana öyle kıyamıyorum ki kendimi suçluyorum sevdiğim için. onun suçu diyip geçemiyorum kendime pay çıkarıyorum hep, kendimden çok seni seven bu kalbimi üzebiliyorsun, canın sağ olsun.