Ah!.. artık benim de benzim sarı,
Damar kanımı dolaştırmıyor.
Hiçbir kıyıya ulaştırmıyor
Beni Şehrazat’ın masalları.
Anlamıyorum dilinden artık
Geceyi saran güzelliğin
İçim kör bir kuyu gibi derin
Ve sonsuz rüyasında yalnızlık.
Susmak istiyorum, susmak bugün,
Susmak hiçbir üzüntü duymadan
Büyük bir kuş iniyor semadan
Sükût… bu indiğini gördüğüm
Artık tırtılları beslemiyor
Bahçemin orta yerindeki dut.
Başıma kondu ebedî sükût.
Gün yeniden doğmak istemiyor.
Kuşla oldumsa da senli benli,
Beynimi kurcalayan bir kurt var;
Anlamak istiyorum ne yapar
Rüzgarı boşalınca yelkenli?
|Orhan Veli
(Ekim 1936/Varlık, 1.1.1937)
