Eda KELEŞ

Someone save me from toxic exes

Hayatım son günlerde akmıyor gibi. Tıkanmışım bir yerde. Nasıl? kim? Açar bilmiyorum. Bazen uçurumdan aşağı yuvarlanıyorum. Çarptığım duvar, geçmişim. Sanki geçmişimle yargılanmak ister gibi, fakat ondan kaçar gibiyim. Düşünüyorum bazen. Hayatımı nasıl yoluna koyarım diye... Tıkanıyorum sonra yine. Beni bu gece bu düşüncelere iten, geçmişim oldu yine. Sildiğin, yaktığın, silip attığın geçmiş aşkını, sen git eski resimlerinizi bul. Sahi, hayat mı bizi büyütür, biz mi büyüdüğümüzde... 
          
          O anda sıkışıp kalmak... Anda mutlu olmak... Bir fotoğraf karesine gülerek bakarken, şimdi kalbin acıyarak bakmak... Sahi neydi bizi büyüten? Aşık olmak mı yoksa olmayacak ilişki için çırpınıp, o ilişkide yok olmak mı?... Yaralı bir kalbi anlayan, yine aynı yerinden vurulmuş yaralı kalp anlar. 
          
          GÜLÜYORSUN DİYE MUTLU SANIYORLAR İŞTE :) 

Sahura kadar konuşacak kişinin, artık hayatından çıktığını bilmek çok zor... 

Covid-19 üzerinden 4 yıl geçmiş. Benimde hayatım 4 yıldır (o gittikten sonra) iyi gitmiyor zaten sorun yok. 

Yeni kitabımız yanında okuyanlara teşekkürler ❤
          https://www.wattpad.com/story/354952542

*Koparılan bir çiçeği suya koymak kadar gereksizdi, kalbe sunulan özür... 

Önce üzüntüyü kabul etmelisin. Kaybetmeden kazanmanın ne olduğunu o zaman anlayacaksın.

❄️✨❤️Bu hayatta hep mutlu olursan, hayal edecek başka neyin kalır!❤️❄️✨
          
          ✨❤️Mutlu ol . Gülümse ❤️✨

Oğlum, ben evde bağıra bağıra kendi yazdığım şarkıları söyleyen biriyim. Ne bokuma geldin de, şimdi evde ağlama seslerim yankılanıyor.. 

Zeki olmanın en kötü tarafı, salaklar tarafından deli sanılmaktık.