llinooss

hahaha ben hâlâ buralardayım lakin görüyorum ki kimsecikler yok ☝

yeonjun geldi

"Ayrıldınız sanıyordum." dedi kollarını göğsünde birleştirerek. Dediği şeyin bende etki bırakması gerekiyormuş gibi kendinden emindi. Yarım akıllı, diye düşündüm ama yüzümde mimik oynamadı. "Orası seni ilgilendirmiyor," dedim, baştan aşağı onu süzerken. Merlin biliyor siyah saçlarını deli gibi yolmak istiyordum. "Dikkat et Yolanda," dedim omzunu sıvazlayarak. Gözleri omzundaki elime gidip geldi. "Eğer biz üzme vakası yaratırsan karşına beni alacağını bil."

“Bunu ne için yaptığımızı hâlâ anlamıyorum.” diye sitem etti Barty. Elimdeki kepçeyi kazanın içine bırakıp ona döndüm. “Belki insanlara iyi şeyler yaparsak hayatımızda bir şeyler yoluna girer diye.” Kollarımı göğsümde birleştirdiğimde karşımda o da aynısını yaptı. “Saçmalık,” gözlerini kısıp elinde duran kepçeyi bana doğrulttu. “Sence onlar iyi şeyler hak ediyorlar mı?”

Regulus'u kurtarmamın tek yolu bu.

Bir kurgu için başlangıcı mükemmel olan kitaba davetlisiniz!! (Rem yine döktürmüş)
          https://www.wattpad.com/story/369098564

çok güzel bir sey uzerinde calısıyorum hayırlısıyla sınavdan sonra melaniee agnes rosier ile buradayız kapişş

kylie abla ayrıl
          ayrıl lütfen dön travis'e

bazen kendi içimde kurduğum mahkemelerde ona karşı olan davamı kazanıyordum, bunların sadece kendi içimde oluyor olması biraz sinir bozucuydu. ama bizde böyleydik işte, belki bundan sonra bir daha yüz yüze gelme şansımız yoktu yahut aynı masada oturup sorunlarımıza çözüm üretemezdik. buna rağmen ikimizde bir adım atmamakta ısrarcıydık. yaralıydık çünkü, yani en azından ben, en yakınımız tarafından soyutlanmıştık. yine de bazen acı gerçekleri yüzüme vurmakta çekinmiyordum; o, beni değil onu seçmişti.

Keşke Game of Thrones'u daha önce izleseydim