‎‏‏‎

LAAANN

Dostum

Mutluyum be

https://open.spotify.com/track/0jCDpIi6Zx6C12M9ujf3it?si=iZTmnRJeRM2lHsnvZ7DHcg&utm_source=copy-link

İçindeyim hassas bir bedenin

‘‘Dünyadasın Mathilda. Bırak şu adalet ve iyilik zırvalarını. Hayata gereğinden fazla bağlanıyorsun. Halbuki o seni çiğneyip tükürecek be güzelim. İnsanları da çok büyütüyorsun gözünde. Farkında değilsin: En büyük düşmanına cephane tedarik ediyorsun. Beklenti, umut... Korkma, dünyadasın Mathilda. Biraz şehvet, biraz bilgelik. Hepsi birer kaçış, her şey ölüme bir perde.. Ağlama bir tanem yalancı bir hayalperesti sevmeyi mi tercih ederdin?’’

İnsanlara yüklediğim anlamların hep altında kaldım. Kişiye verdiğim kıymet ile hakikatteki değer hiçbir zaman örtüşmeyecek belki de. Fakat pes etmiş ve insanlıktan umudunu kesmiş bir karamsar olmaktansa beyhude düşler ve sanrılı beklentiler içinde acı çeken bir hayalperest olmayı yeğlerim. Peki bir orta yol yok mu dersiniz? Hem kim bilir, belki ben de birinin hayal kırıklığıyımdır. Nihayetinde ne denli iyi olsak da herkesin beklentilerini karşılayacak o müthiş insan hiçbir zaman olamayacağız. Sanırım insanları anlamadan onlara anlamlar yüklemek işte bu yüzden aptalca. Aptalca: çünkü bizi, arzu edilenin ardında yatan gerçeğe kör kılıyor. 

Kendime değil, asıl içimdeki sanadır ilgisizliğinin mahcubiyeti. Gönlümdeki ile gözümdeki insanın gittikçe birbirinden uzaklaşışınadır hezimetim.

Sığmıyor bu ülkeye iç acılarımın toplamı..çünkü yine ataletli kafalara 'hafıza kaybı' hakim olacak ve namus deyince 'kadın' gelecek yine tüm patolojik ruhlara. Ama kendine gelemeyecek; ''Anne saçlarımı tara'' diyecek yaşta ''Lütfen ölme anne" diyenler. ''Öksüzlük kader midir?'' diye sorunca bir masum; yazmak gelmeyecek, yaşamak gelmeyecek ölümler soluyan yüreklerimize.. Anne olmak göz yaşına abone olmaktır bu ülkede. Samimiyetsizliğinden hiç şüphe duymadığımız kanunların ve insafı olmayanların canı cehenneme.

Babasını seven nadir çocuklar