Ulaş Özdemir

Hüzün gerçekleri kabullenmekle erir ve dolması istenilen boşluk bazen eksilmemizle değerlenir...

Dudakları çiçeği, gülüşü güneşi andırırdı. Bi gülerdi her yer çiçek kokardı.

Akıl ve kalp savaşında kaybeden hep sevgi oluyor ve kalpler başka tenlere ganimet olarak dağıtılıyor.

Seni anlatmak için çok sıradan şeyler de yazabilirdim, ama anlatamazdı tenindeki o aşksal kavimleri.
          

Bir gün parçalanmış bir kalple görürsen sînemi, cennet iğneden geçmiyor sevgilim cehenneminle dik beni!