Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben, evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım, yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını, nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep, sevincini bir barış, bir bayram sabahı gibi taşıdım içimde, sesine güvendim, gözlerine en çok yakışan o sürekli yaz ikindisine, bütün öksüzlerin kederiyle baktım yüzüne, ne zaman geleceği düşündüysem, bir haksızlığı haykıran herkese senin soluğunu verdim.*