Dönüp dolaşıp aynı saatte aynı yere geliyorum. Hep böyleydim, böyle olmaya da devam edeceğim. Rutin olduğu sürece çektiğim acılarda bile huzur buluyorum.
Aynı şeylere üzülmenin getirdiği sıkılmışlık duygusunun yanında alışılmışlık da var. Ne geleceğini bildiğim için korkmuyorum, ne geleceğini bildiğim için oturduğum yerde bekliyorum sadece.
Gece çöküyor ve ben hep olduğu için kendime kurduğum yapay dertlerimde kaybolup bir şeyleri görmezdrn gelmeye devam ediyorum.
Ben buyum, bu olacağım.