;

tanrım
          unutmakla cezalandırma

bağışla kendini artık
          onu da
          bırak gitsin.

beklendiğini ve nasıl olsa bekleneceğini bildiğin için gelmiyorsun.

gelir diyorlar, bir gün gidenler?

senelerce, senelerce evveldi; bir deniz ülkesinde,
          ve belki de birbirine aktardığım defterlerin hepsinde bu şiir vardı:
          senelerce, senelerce evveldi;
          biz seninle orada, o deniz ülkesinde tanıştık.
          
          uzak denizler, uzak yakınlıklar içinde,
          bir kadırgada iki korsan.
          ütopya dolu sandıklar arasında, birbirimizi yaralarından tanıdık.
          
          dışı korsan, içi iç denizlerde yaşayan çocuklardık.
          konuşamadıklarımız bir bulut kalınlığında duruyordu aramızda.
          
          oysa konuşsak, ya da dokunsak birbirimize,
          çekip gidecekti içimizdeki o korkunç noksanlık.
          batık gemilerin deniz diplerini saran umutsuzluğu vurmuştu yüzümüze.
          birbirimizden ve aşkın keşfedilmemiş gizlerinden ürküyorduk.
          ve bir definenin ikiye paylaştırılmış haritasında bilmeden,
          birbirimize doğru ilerliyorduk.
          
          neyimiz vardı öfkeli bir gençlikten,
          mağrur inceliklerimizden,
          ve geceler boyu kısık yıldızlar altında anlatılan ihanetlerin
          kara bilgisinden başka?
          
          senelerce, senelerce evveldi;
          biz seninle o deniz ülkesinde tanışmıştık..

burada yağmur yağıyor ama sen şemsiyeni almadan gel yine de. özletiyor bu çılgın sağanak seni. sırılsıklam özletiyor biliyor musun?