turna

can evimden vuruldum

i thought it would be easy to run but my legs are broken 

bir el boğazımı sıkıyor
          korktuğum nefes alamamak değil
          delirirken ona teslim olmak. 
          kanlı gözlerimden yaşlar süzülürken, 
          nefretimle yüz yüzeyim.
          benliğim karşımda bana küfürler ediyor;
          haykırıyor acısını,
          sen hiç yaşadın mı diye çığlık atıyor,
          beni bulamıyorsun.
          beni bulamıyorsun.
          kaybolmuş bir ruhtan daha kötüsü yoktur,
          çiçeklerimi soldurdun,
          şimdi istemediğin kadar yan diyor.
          yanıyorsun.
          yanıyorum.
          parmakları cehennemden daha sıcak.
          bırakıyorum kendimi, 
          kanlar çenemden toprağa damlıyor.
          topraktan mine çiçekleri açtırıyorum,
          son kez gülümsüyorum, 
          yenildim.
          minelerim.
          bağışlasın beni tüm çiçeklerim.
          
          
          
          

sana kavuşmak, 
          gökyüzünü yeniden aydınlatmaya benzer
          ilk aşkını öpen dudaklar gibi.

göğsümdeki o ağır sızı

gittiğimiz her yerde güneşi aramaya devam ediyoruz. beraber yaşlanacağımız bir yer yok, hep kaçıyoruz. cehennemde yanacağımızı söylüyorlar, bizi çoktan damgaladılar, 'aşk kaçkınları'. 

ben aşkı hayattan çok ölüme benzetirim ve insan bir kere ölür