bugün ne oldu biliyor musun?
İlk defa kalbimden koptuğunu hissettim.
İlk defa sensiz olmayı kabul edip seni sevmekten vazgeçtim.
keşke bir şeylerin düzeleceğine karşı içimde biraz umut olsaydı ama beni o kadar yalnız bıraktın ki o kadar üzdün o kadar yanılttın ki sana karşı en ufak bir umut bile kalmadı içimde.
Oysa canımı istesen nedenini sormadan verirdim ama sen bi nedeni bile olmadan canımı yakmayı tercih ettin.
Sanırım insanın sevgisi tükendikçe öfkesi de örseleniyor.
İlk başlarda sana çok kinliydim, kızgındım ama şu an kırgın bile değilim.
Yani anlayacağın kuşlar kadar özgürsün artık.
Kanatların kırılsın diyemiyorum ama uçup gittiğin her yer gurbet olsun çünkü benim yüreğim bir daha yuva olmaz sana.
