Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.*



Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.



Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.



Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
  • JoinedApril 22, 2022


Last Message
user61573640 user61573640 May 09, 2024 07:07AM
Γεια σε όλους! Υπήρξα πολύ καιρό ανενεργή στο wattpad, ωστόσο επέστρεψα. Με χαρά σας ανακοινώνω ότι δημοσιεύτηκε το τρίτο κεφάλαιο στο μυθιστόρημα που συγγράφω με τίτλο "Η γυναίκα από δίπλα"! Πραγματ...
View all Conversations

Stories by melisses.
Όσο λερό κι αν είν' το πρόσωπο της, εγώ βλέπω τ'άστρα.  by user61573640
Όσο λερό κι αν είν' το πρόσωπο της...
«Πώς σε λένε, ρε παιδάκι μου; Όνομα δεν έχεις; Ταυτότητα;» ρώτησε καθώς άναβε το πούρο του. «Η Τρούμπα είναι...
ranking #7 in ποιητης See all rankings
Η γυναίκα από δίπλα  by user61573640
Η γυναίκα από δίπλα
Μια νεαρή δασκάλα , μετακομίζει στην Κρήτη σε ένα χωριό γεμάτο συντηρητικούς άνθρωπους , και προκαλεί αναστάτ...
ranking #1 in χωριο See all rankings
Αγαπημένη μου  by user61573640
Αγαπημένη μου
~ Η ντροπή του διαζυγίου ~ Νώντας 💚💚
ranking #12 in αγριεςμελισσες See all rankings
3 Reading Lists

AN