Herkes bir yerlere kaybolmuş
Balıklar denize küsmüş ayrılmış
Ben geçenlerde kovuldum vapurdan, sahildeki martıların duragında yine bekliyorum
Hiç gitmem buradan ben martı olmuşum, ne yapsam da ayrılamam denizden ben sahildeki kum olmuşum,bir ben ayrılmamışım beklediğim yerden.
Çok uzağım denizime, bir adım kala kadar, çok uzağım ölüme canıma yakın olduğum kadar
Birleşmek zormuş, kavuşmak daha zormuş
Bu benim deniz üstünde ilk sevmelerim vapurda ilk kovuluşlarım ilk beklemelerim,
Son beklemelerim, hiç kavuşamamalarım.
Kaç yagmur bulutu ektim kumlara, sayısı milyonlarca, ne güneşler düştü sabahın seherinde yanıma. uykuya dalmışım, güneş ektiğim bulutla yıkanmış büyümüş de yagmur doğurmayı ögrenmiş, bulut hanım! düşlerimde sevda kuşağı çıkmış! martı kuşağın üstünde volta atmış. Bekle de vapur gelsin.
Ama o vapur daha Ufuk'ta görünmüyor, ömür bitti gidiyor
, bu denizde yürüyorum batıramıyor beni, Çok degil birkez daha binseydim gözlerine, batırsaydın beni en derinliklere kaybolup gitseydim baktığın yerlerde.
Ateş yakıyormuş bu deniz
Dünyanın doğduğu günden beri
Sende kaçıp gidenlerdensin, sende vapuru bomboş götürenlerdensin,
Bütün ayrılık benim sırtımda,
Bir ben kaçmamışım bu korkunç sevdaya ejderha bekçisi bırakan denizden. Sadece bekledigim için dönseydin keşke. Dedim ya hep kavuşamamalarım. (Muhammed Özak)
