userDraculora

It's amazing 
          	https://www.wattpad.com/story/42754831

userDraculora

"Τι είναι, όμως, αυτό που ιδιάζει και φτάνει μια συνειδητή επιλογή να γίνεται αυτό το ξεχωριστό που λέγεται "έρωτας"; Γιατί "αυτό" κι όχι το απέναντι πανομοιότυπο-ή, έστω, παρόμοιο του; Και πέφτεις, κλαις, σέρνεσαι και χτυπιέσαι, σαν πανικός και τελείωσε, αυτό ήταν όλη η ζωή. Σχηματικά, φαντάζομαι κάτι σαν μακριά βελόνα. Μακριά και λεπτή, στην αρχή νιώθεις μόνο ένα ελαφρύ τσίμπημα, κάπου στο στήθος, προς το μέρος της καρδιάς. Κι ύστερα, στον κάθε παλμό, με κάθε χτύπο, η βελόνα μπαίνει όλο και πιο βαθιά. Κάποτε, έρχεται η στιγμή που δεν μπορείς πια να κάνεις καμία κίνηση χωρίς να αισθανθείς ένα οξύ πόνο. Και μοιάζει λίγο μ' εκείνη την ιστορία που κάποιος έχει ένα στιλέτο καρφωμένο στο στήθος και κάποιος άλλος τον ρωτάει: "Δεν πονάς;". Κι εκείνος απαντά: "Μόνο όταν γελάω". Αλήθεια, μόνο η χαρά μπορεί να φέρει θλίψη. Το κάθε υποκειμενικά πολύτιμο γεννάει την αγωνία. Όσο μεγαλύτερη η πληρότητα, τόσο μεγαλύτερος κι ο πανικός που την κατατρέχει." 
          
          "o έρωτας; Ψάχνει να νιώσει την ψυχή να γοητεύεται, να ερεθίσει τ' άψυχα χωρίς ντροπή, να δώσει και να δώσει χωρίς ν' αφήσει τίποτα. Να ξεχειλίσουν οι αισθήσεις, να πνιγείς στην ηδονή. Να χάσεις και το τέλος, να ξεχάσεις την αρχή. Ο έρωτας είναι η ανάγκη της ψυχής μας που αφουγκράζεται. Με την πρώτη ευκαιρία θα βγει να μας θερίσει. Ο έρωτας είναι εκείνο που παραμονεύει στην σκιά. Το πιο μάταιο απ' όλα τ' άλλα. Το τέλειο."

userDraculora

"Νομίζω πως όταν είσαι στον έρωτα, έτσι νιώθεις, σαν να' σαι σε μια γνώριμη πόλη. Κι ύστερα, όταν ο έρωτας τελειώνει, είναι σαν να βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια πόλη ξένη. Δε θα πάθεις τίποτα, αλλά πρέπει ...ν' αγοράσεις χάρτη, να χαθείς μερικές φορές, να βάλεις καινούργια σημάδια, να βρεις καινούργια στέκια. Όλα καλά δηλ, αλλά όταν τα έχεις διαλέξει." 
          
          "Να είσαι όμορφη γιατί σε κοιτάζει. Να' χεις τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου: τα μάτια του. Να' χεις το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου: το δικό του χαμόγελο. Να μην έχεις τίποτα." 
          
          "Ο ευατός μας είναι το μόνο που έχουμε σίγουρα. Μπορούμε να μοιραστούμε ένα κομμάτι μας με κάποιον, αλλά δεν πρέπει να του το δώσουμε. Γιατί, όσο κοντά μας κι αν είναι αυτός ο κάποιος, το κομμάτι που πριν ήταν δικό μας, πάντοτε θα μας λείπει. Σκέψου, με κάποιον που αγαπάς μοιράζεσαι το σώμα σου- τα χέρια σου, το κεφάλι σου, το στήθος σου.. Φαντάσου να κόψεις το χέρι σου και να του το χαρίσεις. Όσο κοντά σου κι αν είναι αυτός ο κάποιος, εσύ θα είσαι για πάντα πια με ένα χέρι. Κι αργά ή γρήγορα, θα βρεθείς αντιμέτωπος με την αλήθεια: όσο κι αν σε αγαπά, θα προτιμούσε να ήσουν αρτιμελής!"