"Yazıyorum çünkü..."  diyemem. Çünkü aşkın çünküsü olmadığı gibi yazmanın da yoktur. O bir tutkudur . Yeri gelir içinizi kavuran bir dert olur. Yeri gelir kafesteki kuşu özgür bırakacak anahtar. İlla bir amaç koymamız gerekse, umut olmak için derdim. Kimseyi kandırmamak , herkesin şanslı doğmadığını , hiç kimsenin mükemmel olmayacağını , her hayalin gerçekleşmediğini kısacası normal insanlar olduğumuzu ama güzelliklerin olduğunu göstermek. İlham olmak , etkilemek ya da en azından küçük bir etki bırakabilmek.