" Barlas git lütfen daha fazla rezillik çıkarma . Herkes bizi konuşuyor fısır fısır." Diyerek camdan,balkondan film izler gibi kendilerini izleyen komşularının üzerinde gezindirdi bakışlarını.
Sahi Aden'i amcası merdivenlerden saçlarından sürüklerken nerdeydiler . Hepsi Aden'in çığlıklarına kulaklarını tıkamış perdenin arkasından izleyerek seyirci olmuşlardı. Hiç biri Aden'in çığlıklarına kulak asmamış yardım etmemişti. Ama şimdi kavga vardı hepsi film izler gibi cama , balkona yığılmış dedi kodu yapmaya başlamışlardı bile .
Barlas ta tıpkı Aden gibi kendilerini izleyen mahallelinin üzerine üstün körü bakışlarını dolandırıp gözleri tekrar genç kadını buldu. " Hiç kimse umrumda değil. Umrumda olan tek şey sensin ve Ferman'ın seni Fransa'ya götürmek istemesi ." Dedi .
" Abim götürmek istese de onunla Fransa'ya gitmeyeceğim yalvarırım gitti artık. Ne istersen yapacağım söz veriyorum yeterki git görmüyor musun halimi." Diyerek Barlas'ın yürürken tuttuğu elini avuçlarından koparıp iki yana açtı. " Lütfen git artık." Diye çaresizce genç adamın gözlerine baktı inci tanelerini akıtarak.
Çaresizce kendine bakan kadının gözlerine içi gide gide baktı Barlas. Ne hâle getirmişti sevdiği kadını . Adeta dalından koparmış solması için bir kenara koymuştu. Aylar öncesi ile şimdi karşısında duran kadın aynı kadın değildi. Aylar önce hayatı ne kadar yolunda gitmese de Aden hayat doluydu şimdi ise ordan oraya savruluyor yaşayan bir ölü gibiydi. Kendi için çırpınmayı bırakmış ailesinin hayatı için çırpınmaya başlamıştı.
Şimdiden günden güne yok ediyordu sevdiği kadını. Ya sonrası ? Bundan sonraki günler ne olacaktı?
" Söz mü? "
" Söz ne istersen yapacağım yeterki git ." Dedi boynunu hafif sağa doğru yatırıp yalvarır casına karşındaki adamın gözlerine baktı.
" Tamam gidiyorum ama ne zaman arasam o siktiğimin telefonunu açacaksın sana ulasacağım . Açmaz san eğer bu gördüğün manzaranın daha beterini görmek zorunda kalırsın. "
