Przepraszam, nie będzie kontynuacji ani tej ani innych moich opowiadań. Raczej was to nie zmartwi ale informuje żebyście nie robili sobie nadziei. Teraz będzie nudne ględzenie i przyczyna więc jeżeli nie masz ochoty dalej tego czytać to to już wszystko. Chodzę do podstawówki, jestem młodą osobą. Prawdę mówiąc mam jedyne 12 lat więc jestem jeszcze tylko nędznym dzieciakiem. Kwarantanna dała mi dużo do myślenia tak jak nam wszystkim. Ja podczas kwarantanny zrozumiałam że jeżeli się postaram to mam szansę przeskoczyć liceum i w wieku 15 lat dostać się na studia. Jest to możliwe chociaż nie ma dużo przypadków. Będę więc uczyć się jak najlepiej mogę do sprawdzianów oraz przerabiać materiał licealny razem z nauczycielem. Przepraszam jeżeli się zawiedliście chociaż i tak nikt nie przepada za moimi opowieściami ale czemu się dziwić? Tak czy siak były osoby które wierzyły że coś ze mnie będzie i chcę im podziękować. Dawały mi one nadzieję i motywację. Chcę też podziękować osobom które pisały wspaniałe opowiadania przy których płakałam, śmiałam się i nie dowierzałam. Dziękuję
