Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar yandı canım. Sonra gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep. Canımdan kaç can gitti saymadım. Kendimden kaçtım. Dizlerimin üzerine çöktüm sonra, yol bitti. Yol bitince eve döner insan hep. Dünya bir ağrıydı göğsümde, göğsümü kanattım o gece, sabahlara kadar ağladım. Bilmediğim bir şehrin sokağında öksüz kaldım. Herkes vardı sen yoktun. Kimsesiz kalınca insan eve döner hep. Gülüşünden severim diyen oldu. Uyandığımda geceden kalma mesajlar atan da oldu ama hiç biri gerçek değildi. Bana kalbim yokmuş gibi davranıldı.