[...] en iyisi de,o müzede,her şeyin her zaman tam olduğu yerde durmasıydı.kimse yerinden kıpırdamazdı.oraya yüz bin kere gidebilirdin,ve o eskimo hâlâ o iki balığı tam o anda yakalamyı bitirmiş olurdu,o kuşlar hâlâ güneye doğru yolda olurlardı,o geyikler,güzel çatallı boynuzlarıyla ve güzel,sıska bacaklarıyla,hâlâ o delikten su içiyor olurlardı,ve o çıplak göğüslü kızılderili kadın hâlâ aynı battaniyeyi dokuyor olurdu.kimse farklı olmazdı.tek farklı olan sen olurdun.şu kadar büyümüşsün falan değil.ondan değil,tam olarak.işte,öyle,farklı olursun o kadar.bu sefer üstünde palto olur. ya da, bir önceki sefer sırada eşleştiğin çocuk kızıl çıkarmıştır ve yeni bir eşin vardır.ya da sınıfı bayan aigletinger'in yerine geçen bir başkası götürmektedir.ya da annem ile babanın banyoda tutuştukları mütiş bir kavgayı işitmişsindir.ya da biraz önce sokakta şu içlerinde benzinden gökkuşakları olan birikintilerden birinim yanından geçmişsindir.demek istiyorum ki bir biçimde farklı olurdun--ne demek istediğimi açıklayamam.açıklayabilseydim bile,bunu yapmak içimden gelir mi,pek emin değilim.