v.

don't hold my hand, don't beg me back
          don't say that we'll make it through this
          if i'm so beautiful, then why?

kalbim teşekkürler beni rezil ettin.
          
          çünkü o teneşiri ben sildim / üstündeki yokluğu da 
          o piçi ben yaptım / göğsündeki boşluğu da 

ağrısı hiç dinmeyen bu evden, artık duvarları bile sızlayan, bir cumartesi cinnetiyle burada herkes mutsuzluktan geberiyor diye imzamı attığım bu evden, bir çıkıp gitsem diye kapısına baktığım ama her akşam koşarak geldiğim bu evden, nefret ettiğim ama hep özlediğim bu evden nasıl yaralandığımı kimseye anlatamadım. elimde iğne ve iple koşturup durduğumda neyi dikmeye çalıştığımı ben de artık unuttum. başka yerlerde başka hayatlarda başka evlerin bambaşka kokularında yükselmeyen seslerinde dağılmayan odalarında kırıldım. ben soluma dönüp kırılırım sanıyordum soluma döndüm kırıldım, sağıma döndüm kırıldım, otururken öyle, yürürken bile, rüya görürken kırılır mı insan mutsuzluğuna, orada bile kırıldım.

yaşamak / başka türlü / mümkünatı olsa / buzullarda bir çiçekli bitki olurdum / köküm toprak ve yüzüm bulutlar / taş olmak bir sokakta / iyidir insan olmaktan 

tek görebildiğim zeminken
          sen pencere ve bir de kapı yaptın 
          bu yüzden inanmadıklarını söylediklerinde
          seni ve beni görmelerini umuyorum

even though we’re goin’ through it and it makes you feel alone, just know that i would die for you.

i might as well forget

söğütle salkımın arasında. betonla toprağın. annemle mutfağın. seninle benim değil. yemin ederim, hiç.

beni biraz daha tutsana yanında. 

içindeki sıkıntıya sarılmak istiyorum.