Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. Sabaha beş saat var. Annemi düşünüyorum. Nerededir şimdi? Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı,hayattan m anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omzuma kendim çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Ve sırtımı kaplayan Tanrı'nın yüzü. Bilmiyorum... Hızlı yaşadım. Ama genç ölmekten çok,hızlı yaşlandım. Ama hayattayım.
A'
- JoinedJune 17, 2017
Sign up to join the largest storytelling community
or
Story by Roro♤
- 1 Published Story
![Moon and Rain~ by vanilyaliprozac](https://img.wattpad.com/cover/115754527-288-k787331.jpg)
Moon and Rain~
4
0
1
Rainbow: İnsanlar giysi gibidir, Eniz. Bazıları dardır, kafan boşken bi dalgınlıkla almışsındır ve aklın başı...