Yine ben benle kaldığımda oluyor ne oluyorsa. Sanki yerle gök birbirine giriyor, tüm kötülükler uyanıyor, bıçaklar bileniyor gibi. Yakamı tutan elimin bileğini yakalıyorum bir diğeriyle. Benim savaşım yeniden yalnızca kendimle.
Öyle bir baş ağrısı çekiyorum ki sanki gözüme yansıyan her ışık süzmesi arkada birer iğne olup batıyor, duyduğum her ses hareketli birer nesne gibi canlanıyor ve eş zamanlı olarak zıplıyorlar içeride. İnsan boyutunda bir ceviz kıracağı olsa ve başımı içine yerleştirip sıkıştırsam anca geçecek gibi