Kırık cam parçalarının başında yine nerde hata yaptığını düşünen kusurlu, hastalıklı insanlar..
Geceleyen dostlar, yıkık harabeler, kaybedilen savaşlar ve sonu hüsran olan boğulmalar. O haklıydı, su temizlerdi kirli fikirleri belki nefessiz kalırdı.. ama bilinci yok olmuş zihinler, onlar ne güzeller. Elime batmasından değil yıkık harabelerden korkuyorum, hepsi terk edilmiş.. yardım çığlıkları yankılanmış, küçük menekşeler solmuş, hepsi bir oyunmuş.. süsleyen hayaller, karalanan kağıtlar arasında kaybolmuş.
Herşey batıyor fakat, güçsüz elleri arasında batmıyor camlar lanet olası tenine. İzi kalıyor, kanlar evet bugün çıkması gerektiğini gösteriyordu.. çıkmak için can atıyorlar. Birbirine zarar veren ruhlar, yok olsalar
Belki, batan camlar sayesinde ağlarım