Sonra anladım ki aşk bana göre bir şey değilmiş. İnsanlar gerçekten tüm kalbiyle sevemezmiş. Ön yargılı olmak istemiyorum ama yolum kiminle kesişse hep bir çıkmaz sokağa girdim.
Toparlanması zor darbeler aldım. Bunun iki açıklaması olabilirdi. Ya ben çok saftım ya da insanlar çok acımasızdı.
Zaten sevilmemde imkansızdı. Çünkü ne zaman sevmek istesem ufak mutluluklarım hep acılarıma sızdı. Ve insanlar da ayrı bir acımasızdı.
Acımasızlara acıdığımız için acıyan olduk hep.