Kunâla yine ben geldim.Nasılsın benim nefesim,kanayan yaram,biricik güzel eşim.Ben sen gelirsen daha mutlu olacağım.Nasılda aciz bıraktın beni..ayaklarına kapandım resmen,sen beni kalbinde taşırken,ben ayaklarına kapanıp sana yalvarıyorum..İg fotonu bir anda değiştini gördüm,galiba yine sildin hesabı.Ben hala ümitliyim.Ben hala sana ümit doluyum.Suladığın çiçekler soldu içim de kunâla.Benimle ilk kez konuştuğun anı hatırlıyormusun?Sen bana demiştin ki cevap vermek istemiyordum ilk başta üşeniyordum ama iyi ki cevap vermişim diyordun:))
Acaba hâla öyle düşünüyormusun.Ve o ilk bir birimizi anlayıp..dinlediğimiz zaman dedim ki,ben bu kadını yaşlansam bilr unutamam kazırım hafızama unutamam.İlk zamanlarda alıp seni göğsüme sakladım..ama şimdi göğsüm daralıyor acıtıyor canımı..nefes alamıyorum artık.Sen iyimisin en güzel,tatlı yaram?Asıl sen gittiğin olduğun yerde mutlumusun?Hayır.Dimi hayır sen iyi değilsin..benim güzel çoçuğumu çok yıprattılar dimi?Onu ölüme,uçuruma sürüklemeye çalışıyorlar o küçük çoçuğumu dimi?Ama ben senin ruhunu sanat eseri yapıp çiçeklendirmiştim..o sanatı mahvettiler..yine başaramadık sevgilim..bizi mahvettiler