artik o kadar yoruldum ki gercekten bosa yasiyorum. karantina doneminden beri her sey iyice sarpa sardi, ne zaman duzeliyor desem yine bir sey oldu. ya saglik ya aile ya okul ya arkadaslik ya ask... hicbirinde huzuru bularak devam edemedim. az da olsa iyi giderken yine basa sardi. keske zamaninda olseydim demekten baska bir sey yapamiyorum. aglamak istiyorum her sey bogazimda dugumleniyor. o yas asla akmiyor. halbuki aksa rahatlayacagim. neyse yapacak bir sey yok gittigi yere kadar devam edecegiz bu yorgunlukla. umarim ki daha uzun surmez