Her şeyi tamam etmeye çalıştıkça, yok olduğuna şahit olacaksın zamanla. Bütün kırpılmış fotoğrafların o hoyrat makası seni de oyacak bir gün sevdiğin o fotoğraftan ve sen kahrolacaksın. İki tane omzun var, yüzlerce yük koyacaklar, kaldıracak, ölmeyeceksin. Aşıklar ölmez, bilirsin.
Kalmanın gitmelerden daha zor olduğunu da öğretecek bu hayat sana. Kaldığın her yere, gidenin anılarını götürecek, yorulacaksın. Gücün yetmeyecek bazen, elveda etmek için kaldırdığın eli yere indirmeye ama indir. Sevmek gidebilmektir. Herkes, bir gün gitmek için gelir, bilirsin.
Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını fark edeceksin bir sabah uyandığında. Duvarda asılı fotoğrafların hatırası, kirpiklerine kadar ürpertecek seni. Titre, üşümek böyle bir şey değil. Yaşamadığın tüm gelecekler, karşında gülümseyecekler. Mezarlıkta çiçek yetiştirilmez, bilirsin.
Nefes almak için pencereye değil de bir fotoğrafa koştuğunu farkedeceksin bir an. Bu yenilmişliğine en karanlık geceler şahit olacak. Göğüs kafesinde bir sızı omzunda yanılgın ve kimsesizliğinle yeniden çıkacaksın sabaha. Geceyi mağlup edemeyen, güneşten hesap soramaz, bilirsin.
