Étoile

binlerce düğüm atsan da ip aynı.

Şəhərə qışgəldi,
          Vəhşilər yarımadası büründü əbədi zülmətə
          Hər küçənin öz ağrısı var,
          Gözünə yaş gəldi,
          Daş binalar heç oxşamır rəngarəng cənnətə.

Ondansa körpə qalardım və heç nə bilməzdim.
          Heç nə də etməzdim ki, desinlər - səhvsizdir.

Eşidən mən deyildim, bu iki qulaq idi.
          Sənin soraqlarınla tələsən gözlərimdir.
          Ürəyimi kimsə döyür, deyəsən hisslərimdir.

Sevgini vərməyiblər, təkcə ondan mahnı yazaq.
          Bilirəm, sətirlərimdə sevgi müqəddəsdir.
          Torpağı verməyiblər, təkcə orada qəbir qazaq.

Hesab gününü gozləmiyin, mən onsuzda bağışladım.
          Ətimi yəyənlər sümüyümü nuş eləsin.

Dəyişəcəm deyir, qurtaraq deyir, söz verir.
          İllər öncə batmış insan boğulanamı əl verir?

Küçələrdə can fəşanlıq, nə səs-küydür?
          Qarabağı aldıq? Yox, qızıl medal aldıq.
          Wow, super, parlaq olduq.
          Uduzanda bəs söyürdük? Yox, indi peşman olduq.

Hər tərəfdə saxta rüşvət, vəhabilərə dönür millət.
          Bir tərəfdə nurçulardır, bir tərəfdə ateistlər.

Ölmüş ümidlər qəbiristanlığındayam - Niyə?
          Bilmirəm, bəlkə mən də kiminsə ümidiydim.