"Prenses, kendinde mi? Sorunu var mı?" diye sordu düz bir tonda çıkan sesiyle. Bu konuyla gerçekten ilgileniyordu, anlayabiliyordum. Ses tonuna göre ilgi alanlarını anlayacak kadar uzun süredir tanıyordum onu.
"Dinleniyor, büyük bir olay atlattı. Uzun bir süre kendine geleceğini sanmıyorum. Bırak, uyusun... Onun huzura ihtiyacı var."
"Ne yapmam gerektiğini sana sormamın şart olduğunu sanmıyorum, Ashlee," dedi. Kaşlarımı çattım. Konuşma tarzı... hoş değildi ve bana ilk kez ismimle hitap etmese de garip geliyordu. Ben buna alışık değildim. Hayır, buna ihtiyaç duymuyordum fakat bu bağımlılığı o, kendi elleriyle yaratmıştı.
Geçidin Düşüşü- 2.Bölümden Kısa Bir Kesit❤