Ben hiçbir zaman bir yere ait olmadım. Mesela, etrafımdaki herkesin bir arkadaş grubu olurdu, ben ise herkesle konuşurdum. Bir grup içinde olmazdım, en yakınlarım bu diyemezdim ki bu ilk başta beni üzen birşeydi. Bir yere ait hissetmek isterdim, hatta bazı zamanlarda kendimi bir kalıba soktum, sırf bir yere ait olabilmek için. Ama olmadı, ne kadar denesem de. Ama bu bir artık sorun değil, bir kalıba girmek ve ya bir yere ait olmak zorunda değilim. Bu beni hiçbir zaman üzmemeliydi aslında. Keşke daha önce farketseydim aslında bunun bir sorun olmadığını. Bir yere ait hissetmek isteyebiliriz ama bazen bu yeri bulamayız ve ya öyle bir yer yoktur. Bırak olmasın, varsın boşluk olsun. Belki de biz hiç aramaya çalışmamalıyız ait olduğumuz yeri, o yer bize gelmelidir. Olmasın şimdilik, boşluk bazen insanın nefesidir.