coccinelle

Şimdi kaybettiğim aşklar
          Ruhumu söndürmeye başlar yeniden.

seni nasıl seviyorum biliyor musun? hani küçük bi çocuğa
          şeker verince gözlerindeki o kısa süreli utanç ve masum bakış tatlılığında, solmuş bi çiçeğin tekrardan canlanıp hayata dönmesi gibi hevesli ve bi o kadar da merak verici…
          Hayatında dikeni çiçek zannedip çiçekleri sevmeyen birinin gül bahçesine düşüp bütün güllere aşık olması gibi şaşkın ve mutlu.
          ben seni nasıl seviyorum biliyor musun yıllardır yağmur yağmayan kurak topraklara günlerce yağmurun yağması gibi yağmurlu bi günde dışarıdayken kollarını açtığında vücuduna değmeyen yağmur taneli kadar
          seviyorum seni…
          
                 İmza:
                 Meloni

Keşke karşı apartmanda otursaydın

Bir kadın gelir değiştirir seni
          Alıştığın o sert, kararlı şeklini
          Yüz binlerce yıldır böyledir gider
          Suyun kumsala vurması gibi

Samimiyetsiz di kuşlar 

[7/1 19:47] x: döve döve yedirsen de yine kusucam
          [7/1 22:16] y: Ağzını kaparım
          [7/1 22:16] y: İçine kusarsin

Telefonun diğer ucunda uyurken çıkardığı sesler > diğer bütün sesler

Kafamın içinde bir orospu çocuğu palyaço var sanırım

Kızıl saçlarını dök vücuduma
          Nefes alsın her bir noktam senin avuçlarınla
          Kasırgalar çıksın dudaklarımda
          Sen üstümde oldukça
          
          Tenini güller kaplamış 
          Bazıları kurumuş bazıları yeni açmış
          Beyaz saten geceliğin içinden sarkmış
          Boynuna doğru yol yapmış
          
          Nefesini hissediyorum
          Vücuduma gel gitler yapıyor
          Sert gece dalgaları gibi
          vurdukça ıslanıyor tenim...
                   
          

Göğüslerim büyük bir çöl
          Senin dudakların o çöle deniz