fafnir

keşke unutabilsem ama her şeyi hatırlaya hatırlaya affettim. yiyemediğin kurabiyeler ve ağlattığın tüm kadınlar bu hikayeye dahilmiş. her şey şeker hamurundan ama herkes çok mutsuz anladın mı. böyle.

yolunu yordamını sikeyim. nefes almaya ihtiyacım var benim. olmuyor yani olmuyor. doluya koyuyorum, almıyor. boşa koyuyorum dolmuyor. ben artık dayanamıyorum.

dolu bir tabancayı önce kendine dener gibi.

sana bir sey itiraf edeyim mi? ben aslında alışık değilim senin gibi güzel şeylere. fırtına severim ben, kara bulutlar severim. deniz dediğin dalgalı olmalı bende. ama sen durusun. sakin ve telaşsız.   

kapattığı kapı uçuruma çıkmıştı, ben de zaten bir süredir intiharı düşünen bir kızdım. 

ama yorgunum, toprağa yüzükoyun yatacak ve bundan hiçbir şiirsel sonuç çıkarmayacak kadar.

annem delik deşikti tıpkı evimiz, giysilerimiz, pabuçlarımız gibi.

mektupsuz intiharlar.

aslında anlatmayı bıraktım da, bugün içime bile atamıyorum.

hiçbir adam bana his beslemez, bak ruhlarımızı tellere astık.