Sanırım sorunu buldum. Sürekli döneceğim diyip dönemiyorum, eski yazdıklarıma iç çeke çeke bakıyorum ve asla devam edemiyorum. Eskiden bir korkum, bir endişem olmadan yazabiliyordum ama şu an kendimi nedensiz bir baskı altına almış haldeyim. AO3 aynı hissi veremiyor oradan da soğudum. Buraların eski sıcaklığını ve rahatlığını özlüyorum. Lisenin başlarını hatırlıyorum, derslerden kalma pahasına yazıp paylaşmak için akşamı zor bekleyişlerimi, yorum yazan, cevap veren, takip eden herkesle bir şekilde konuşup kardeş gibi davranışımızı. Geçen dile kolay 5-6 yılda hepimiz büyüdük sanırım. Bir şekilde o çocuksuluğumuzu, samimiyetimizi ve rahatlığımızı kaybettik, yitirdik. Hep arkada kalanlara, geçen zamanlara, gidenlere üzülüp takılan biri oldum. Geçmişi bırakıp ilerleyemedim asla. Eskilerden hiç kopamadım. Artık bunun zamanı geldi sanırım. Kurtuluşumun bu unutulmuş hesapla başlayacağına inanıyorum. Her zaman aklımda buraya geri dönmek var. Eğer geri dönersem alacağımı düşündüğüm karşılamayı, verdiğim kişilerin bile hatırlamadığı sözleri tutmuş olacağımı düşünmekten yoruldum. Sürekli yazarken "Eskisinden daha iyi olmalısın ki verdiğin araya değsin" düşüncesi var. Kendimi asla yeterli göremiyorum, varlığımı dahi hatırlamayan insanların beğenisini düşünerek kendimi yiyorum. Bunlardan kurtulduğumda rahatlayıp yazmaya geri dönebileceğime inanıyorum. Yeni bir hesap, yeni bir Avila, yeni bir başlangıç yapacağım. Belki bir gün geri dönerim, geleceği bilemem ama şimdilik buraya tam anlamıyla bir veda zamanı. Burada geçen iyi veya kötü her türlü zamanda burada olanlara teşekkür ederim. Aklımın köşesinde küf tutmuş, sessizce yayılarak beni bağlayan noktanın bu olduğuna inanıyorum, umarım yanılmıyorumdur. Zaten 3 yıla yakındır ölü bir hesap gibi ama yine de gerçek bir vedaya ihtiyacım olduğunu hissettim. Beni hatırlamıyorsanız veya ne kadar saçmaladığımı düşünüyorsanız özür dilerim ama yapılması gerekiyordu. BayandiAngeloValdez, PartyPoison- ve veelah olarak buralara veda ediyorum.
