Katran kokulu bir dipte, matem dolu bir yalnızlık biriktirdim. En çaresiz anlarımda sol yanımdaki vecalardan kustum bileklerime. Nabzım kanamaktan gül kuyusuna dönmüşken, seni aradım.

Açmadın. 

Sahi sevgilim, beni bu kadar unutmayı ne zaman hatırladın?

Ben seni hatırlamaya bile kıyamazken...

Ne zaman bu kadar iyi bir katil oldun sen? Hislerimin, gözlerimin, sevgimin ve benim... Cinayete kurban gitti bendeki bütün duygular.

Ve ben şimdi, seni unutuyorum. 

Ve yine ben sevgilim, seni hatırlamıyorum.

Bendeki tüm duygular, inançsız oldu sendeki tüm duygulara.

Şimdi sen de sevgilim, biraz olsun anla beni; bununla yaşa. 

06.06.17 -  ∞