fakat hiç ağlamıyordu. ağlamak uğradığımız felâketlere karşı vücudumuzda kalan son gücün çığlığıdır. ağlayamadığımız zamanlar, bizde o gücün de yok olduğu zamanlardır ki, onun yerine geçen etkili sessizlik, en şiddetli acının yarattığı göz yaşlarından daha yakıcıdır.