@venciou
"Sanıyorum ki geri kalan kış aylarında Orlando birçok şerefli işler gördü. Fakat şimdiye kadar bunlar o kadar gizli tutuldu ki, onlardan bahsetmiyorsam suç benim değildir. Çünkü Orlando'nun istediği parlak görünmek değil, parlak işler görmekti. Sağlam tanıkları olmadıkça zaferleri meydana çıkmazdı."
"We weren't perfect, but we came close."
"Büyük aşk hikâyelerini bilirsiniz, klasik olanları. Öpücük yok, hiçbir şey yok. Çok saf. Bu yüzden büyük. Duygular.. Dile getirilemeyen duygular unutulmazdır."
Salvatore’nin hayalinden daha gerçek, aynı zamanda o hayal kadar ulaşılmaz bir sır gibisin.
l'amour est toujours perdant.
Bin çalıntı aşk tecrübesi bakıyor gözlerime
Soru soruyorsam tuzağına düşeceğim, bana günah
Saklar mı yüreğin yüreğimi içinin her yerinde?
Birinden hoşlanmak ya da âşık olmak, insana bahşedilmiş en zarif deliliklerden biri gibi anlatılır hep. Zamanla farkına vardım ki, fazlasıyla gürültülü bir saçmalık. Bir başkası için düşünmek, beklemek, kendi huzurundan ödün vermek. İnsan, âşık olduğunda kendini ikinci plana atmayı meziyet sanıyor. Oysa sevmeyince daha berrak, daha özgür, kendine ait bir yerde kalıyor ruh. Hislerden azade yaşamak, duyguların sürüklediği bataklıktan çok daha hafif.
"Nazik günahımızdan daha tatlı bir masumiyet yoktur." - Take me to church by Hozier
"Onlara kendileri olmalarını ve sürekli başka şeyleri dert edinmemelerini öğütler. Başka şeylerin ne önemi vardır ki? İnsanoğlu kendi içinde tamdır. Dünyaya geldiklerinde, kimse onlarla aynı fikirde olmayacaktır. Bu kaçınılmazdır."
Bazen düşünüyorum da, ya her şey yalnızca benim uydurduğum bir düzenden ibaretse? Ya hiçbir şey gerçekte sandığım gibi değilse? İnsan nasıl yaşar, kendi uydurduğu hakikatin altında ezilerek? Ben ömrümün en sessiz yıllarını, belki de hiç var olmamış bir bağa sadakat göstererek geçirdim. Kimseye anlatamadım; çünkü herkes ‘öyle değil’ dedi, ben susmayı seçtim ama şimdi içimde büyüyen bu sessizlik artık dayanılmaz hâle geldi. Çünkü tek korkum ya hepsi yalnızca benim görmek istediğim şeylerse? O zaman ben neye bağlandım? İnsan yokluğun bu kadar içine nasıl sığabilir? Bunu düşününce yalnızca hayal kırıklığı değil, kendimden bir utanç da çöküyor üzerime. Ben kendime bile söyleyemediğim bir şeye yıllar verdim ve o şey artık içimde koca bir mezar gibi. Yaşarken gömülmüşüm içine fark etmeden.