vera.

sevdiğimiz birinin acı çektiğini gördüğümüzde, yüreğinin alev alev yandığını hissettiğimizde, onlara karşı ördüğümüz duvar yıkılır.

Senin için yaşamıyorsam, yaşamak, benden uzak olsun.
          Senin için ölemeyeceksem, ölüm uğramasın kapıma.
          Senden her şeyimle, seninle her yerde, senin için her zaman.

“Gözlerine bakarak sarhoş olan birine,
          soramazsın sevgilim ‘kaç kadeh içtin?’ diye.

her gidişinde yeryüzü kararır.
          -uzaklara savrulalım, perdenin ardındakiler.

İnsanın
          kendi yolunu bulmak için
          yola çıkışı,
          son nefesinden önce
          bunca zaman
          bir labirentin içinde kaybolduğunu fark 
          etmesiyle
          son buluyorsa, hayat buysa;
          belki de
          kaybolduğunun bilincinde dolanıp
          durmak yabancı sokaklarda,
          o kadar da delilik değildir.

          ne belirliyordu insanların gözümdeki değerini, onları gözümde bu kadar yücelten şey neydi?
          lafını esirgemeden, bir köşeye çekilip kalmadan kalbimin kırılmamasını sağlamak. çok değer veriyordum, çok. herkesi, her şeyi gözümde büyütüyordum. oysa bir kalemde silip atabileceğim kişilikleri, satırlara sığdıramamışım. bazen huysuz, çekilmez biri olduğuma bakmayın. birisiyle tanışıp anlaşmam zordur, bazen de katlanamazlar bana. ama kendimi güvende ve sevildiğimi hissettiğim yerde kabuğumdan dışarı çıkıyordum. ciğerlerime güzel bir nefesi doldurabilmek için. 

bilmem kim yazdı seni okuduğum şiirlere,
          dinlediğim şarkılara. hepsi mi anlaştı bir olup seni
          anlatmaya?
          
          

çok acı çekmiş,
          elini kalbine koyarak konuşuyor.
          gözlerindeki kedere ve geceye bakarsak,
          ölümü aşka çeviriyor olmalı.

incir ağacından düşenler ölür, sevgilim. bir defa daha gözünden düşersem, öleyim. ama ne olur, öleceksem de yuvan olarak öleyim.

kopardı ipini  uçurtmalar.
          küstü bütün gökyüzü. 
          kapandı içine, kararttı bulutlarını. 
          ne güneş var, ne de yol gösteren bi’ ışık.
          kaybetmişim yolumu. soldurmuş gökyüzü, güneşimi.  
                                                                                  — vera.