دایرکشنرها پیر شدن. دیگه همهمون دختر و پسرهای حداقل بیست سالهایم. کسی داستان نمینویسه و یا مثل اون روزا تمام شب رو پای پارتهای فیکهای طولانی نمیگذرونه. نوجوونی واقعا بهترین زمان زندگی آدمه. این رو خیلی بعدتر میفهمیم.
دایرکشنرها پیر شدن. دیگه همهمون دختر و پسرهای حداقل بیست سالهایم. کسی داستان نمینویسه و یا مثل اون روزا تمام شب رو پای پارتهای فیکهای طولانی نمیگذرونه. نوجوونی واقعا بهترین زمان زندگی آدمه. این رو خیلی بعدتر میفهمیم.
دوتا بوکی که توی واتپد دارم هردو برام ارزشمند و خیلی پرسونالن. و یه روزهایی اینجا شب تا صبح فیکشن خوندم که اگه داستان ها نبودن دووم نمیاوردم. واتپد برام فقط یه اپلیکیشن نیست. پاتوق جوونیمه.