Yine duygu patlaması falan yaşıyorum belki ama çok seviyorum onu ya.
Uzak mesafe bazen— çok nadiren rahat oluyor. Çünkü yanımda olsaydı nasıl davranırdım, nasıl bir insan olurdum bilmiyorum. Benden korkardı belki, fazla yanında olurdum. Bulmam gerekenden fazla şey bulurdum, enerjisindeki en küçük— en hafif değişikliği hissederdim de iki katını ben yaşardım.
Seviyorum ki, ne yapayım? Onun sevmediği her yönünü seviyorum. Nefret ettiği her sivilceyi, orada diye kendine kızdığı her siyah noktayı, hiçbir zaman doğru yerinde durmayan her saç telini, ya fazla kalın ya da fazla ince diye üzüldüğü her parçasını çok seviyorum.
Ne zaman onun varlığı hakkında küçük bir esinti hissetsem, onu ilk defa tanıyormuş gibi oluyor. Onu uzun zamandır tanıyormuşum da, çok özlemişim, her şeyine hasret kalmışım gibi.
Çok özledim onu, yanımda olmadığı her zaman her şeyine hasret kaldım.