Güneş yaralanınca acı dolu kadehler bir bir tokuştu. Merhamet katranlaşıp doldu içlerine, her bir hücrelerine. Esiri oldular uçurumların, köleleştiler onlar için. 
Gözyaşların kanayıp yenildi mi yıldızlara? Kabusların yamalanıp sardı mı dört bir yanını? Sökülen yıldızların tortuları yağdı, hissettin mi? Bütün parıltıları kayıp yok oldu, boşlukta. İster miydin kesiklerle dolu, bu düşüp durmaktan kana bulanan avuçlarına hapsolsun? 
Tut, düş onunla beraber. 
Parçalanın boşlukta, sevinç çığılıklarıyla. Ayrılsın acı dolu kadehler. Başlasın mutluluk senfonileri.