Visal

"Benim acılarımdan doğuyor senin görkemli parlaklığın."

sana kıskanılmış zamanlar, mesafeler ötesinden seslenmek ne acı bilemezsin. seni gören, güzelliğini arzulu bakışlarla seyreden insanların da bu dünyada yaşadığını düşünmek ne korkunç bir şey anlayamazsın. hele seni başkalarının da sevdiğini ve seveceğini bilmek ne türlü bir ölümdür düşünemezsin.

★

velhasıl kalbim kırıldı,

Beni güzel hatırla Bunlar son satırlar...
          Farzet ki bir rüzgardım,esip geçtim hayatından ya da bir yağmur. Sel oldum sokağında, sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim.

30'

"Ve biliyorsun, bütün şehir uyurken, avuçlarını göğe açıp seni dileyen bir bendim.."

Sana söylemek istediğim şeyleri evimin duvarlarına anlattım ben. Yanlış anlaşılmasın, bana cevap vermiyor diye asla huysuzlanmadım çünkü alışkındım anlattığım şeylerin karşılıksız kalmasına. Sana bir defasında beni ağlarken gördüğün zaman lütfen bana sarıl demiştim sen ise gözlerime bakıp kahvenden bir yudum almıştın acı acı yutkunarak, cevabı vermiştin aslında anlamak istemeyen bendim. Ağladım evimin duvaranına sırtımı dayayarak, sen sessizce beni izledin çekip gittin sonra. Şimdi ise yıllar sonra çıkıp gelmişsin, konuşalım diye, bunca zamandır nerelerdeydin, kahven soğudu benim anlatacaklarım bitmez lakin hevesim kalmadı artık.

Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
          Dinledikçe susması, düşündükçe susması..
          Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi, Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.

10'