Gecen orta okul arkadaşlarımdan biri intihar etti yüksekten kendini attı, biri gecim sıkıntısından trenin önüne atladi, diğeri kafasına sıktı ve artık sanırım ölüm kelimesini duymak beni delirtiyor. Bir diğer gün hangi yakınım olmayacak hesaplayacak gücüm kalmadı. Sekizinci sınıfta sıra arkadaşım kalp krizi gecirip öldü, hayalleri vardı, durmadan çalişirdi hedeflerini anlatırdı yasam doluydu peki intihar edenler? Elinde yaşama imkanı varken niye kendi elleriyle yok ettiler? Oysa onun yoktu,aksine zamanı kısıtlıydı ama hayalleri çoktu.. İntihar eden insanların gözümde korkakdan farkı yok. Herkes kolayı secer evet ama ya ardında bıraktıkların?
