İki sene sonra yine geldim... Artık roman hikaye yazamıyorum! Sanırım artık kurgulayamıyorum... Hastayım büyük ihtimalle bu yüzden...
Şizofreni... Bipolar... Ve bunları tetikleyen bir çok hastalık daha! İyiyim ama :)
Sanırım geçti biliyor musunuz?
İyileştim.
Artık bir şey hissetmiyorum gecelerce acı çektim şimdi canım dahi yanmıyor sadece kalbimde ufak bir ağrı var o kadar...
Hissetmiyorum hiçbir şey... Hiçbir şey hissetmiyorum!
Ya da...! Alıştım! Onlar bir parçam oldu onlarsiz olmaz onlarla da olmaz!
Ben bugünü böyle beklemiyordum... Hayal ettiğim bugün bu değildi!
Geç mi kaldım? Evet geç kaldım! Çünkü ileri düzey... Ve günden güne saklamak zorlaşıyor bana acı veriyor! Böyle olmayı ben istemedim... Ben seçmedim insanlar bana zarar verdi...
Ünlü bir şizofreni hastası der ki;
"İnsanlar bir tablo gibi bir insanı resmeder... Yalnız bu resim canlıdır; renkleri, izleri, kokusu, hareket bile eder! İşte o mükemmel şaheser eğer güzel olmuşsa; sevilir, sanatçı tebrik edilir bu yüzden eserini önemser. Ama eğer kötü olmuşsa; istediği gibi olmamışsa eleştirilir, bu yüzden eserini önemsemez! Demem o ki bende kötü bir eserim o yüzden hep eleştirildim ve önemsenmedim fakat işin enteresan yanı kimse dönüpte bu eseri kimler bu hale getirdi demedi! İşte seni yaratırlar farklı bir esere dönüştürurler rengini; beyazdan siyaha... Gündüzünu geceye çevirirler! Suçlu kim olur biliyor musunuz sevgili yaratıklar? Evet... ben!"
Umarım doğru demişimdir :)
sevgili yaratıklar böyle olmak istemezdim...!