bir zamanlar bir taverna vardı
bir kaç kadeh coştururdu bizi
tüm gece gülüşür, konuşurduk 
hedeflediğimiz büyük şeyleri
ne günlerdi onlar
hiç bitmez sanırdık
dans ederdik senle sabahlara dek
yaşardık gönlümüzce
yenilmezdik asla


derken yıllar parçaladı bizi
düşlerimizi bir bir yitirdik
o tavernada rastlaşırsak seninle
gülümser, bu şarkıyı söylerdik
ne günlerdi, dostum
hiç bitmez sanırdık
şarkı söylerdik sabahlara dek
yaşardık gönlümüzce
yenilmezdik kavgamızda
ne günlerdi
ne günlerdi onlar...

o tavernaya giderken bu gece
o eski havayı hissedemedim
camdaki görüntüm bir garipti
bu yalnız kadın, sahi ben miydim?


birden senle karşılaştık orda
sesin, yüzün, sıcak gülüşün...
ruhlarımız yaşlanmamış hala
ve kalpler içinde aynı düşün