"Haha.Çok komiksin.Tamam,Yunan Tanrıları'na inanırım ama benim babam var! Gerçek babam!" dedi kız.Ardından kendini koltuğa atıp tekrar konuştu."Tanrılarım aşkına,eğer babam bir tanrıysa,bir işaret gönderin!" Ellerini yüzüne kapadı,o sırada telefonu çaldı.Kız oflayıp ayağa kalktı,telefonuna baktı ve kulağına götürdü.
"Efendim baba?" Kızın yüzünde korkmuş,şaşkın bir ifade vardı."Percy'yle git."
"Ne?! Hem-sen-onun burada olduğunu...Nereden biliyorsun?" Kızın yüzündeki ağlamaklı ifade,o kadar garipti ki,bu Percy'nin hiç hoşuna gitmemişti.Her an patlayabilecek bir su deposu gibi duruyordu. "Ben senin baban değilim," dedi kızın babası.Kız hemen araya girdi."Baba...Ne demek babam değilsin?"
"Onunla git.Sen daha annenin karnında 1 aylıkken,annenle tanıştık.Gerçek babanı yakında tanıyacaksın.Bilirsin seninle pek anlaşamayız ama seni çok severim.Git ve o şeylerle benim için dövüş kızım."
