kutsal merhem,
günbegün omuriliğime varan bedenimdeki taşradan gelme kara bulutlar, bugün kendini rüzgâra kaptıracak belliki. özümde kamburlaşmış benliğimin kalıntılarına arayışlarımda rastlıyorum velhasıl. hâlbuki bir tabutun içine kendimle beraber gömmüştüm sanrısal karmaşalarımı. ellerimde kan kırmızısı karanfillerle idim kabristanın kapısında bugün. onu özlüyorum. ona uyanmasını ve ellerimde sımsıkı tuttuğum kâğıtlara bakmasını söyledim.
gözlerimle yalvardım.
uyanmadı.
karanfillerim soldu.
bakmadı.
şiirlerimi parçaladım.
"ağlama, Kim.
sen ağlayınca
öleyazıyorum,
güneş oğlum benim."
tebessüm ettim.
eve geldiğimde
ev'imi aradım.
artık ölmek istiyorum.
yanına geleceğim.
bugün yazasım yok.
020522, pazartesi.
