Ağlayışıma dayanamadığını söylemiştin. Şimdi de ağlıyorum, dün de ağladım. Yarın da ağlayacağım ama sen gelmeyeceksin. Sakinleştirmeye gelmeyeceksin. Ne olurdu gelsen? Biliyorum. Başka biri var. O ağlamıyor değil mi? Seni uğraştırmıyor. Ben ki bir ucube, sen böyle söylemiştin terk ederken, senin uğraşlarına değmezdim. Değil mi? Bunu da söylemiştin, uğraşılmaya değmez bir çocuktum ben. Ama ilk defa sevilmiş bir çocuktum. Hiç mi canın yanmadı bu çocuğu parçalarken? Benim canım yandı. Kendimi sana teslim ettiğim için. Hâlâ canım yanıyor çünkü hâlâ seninim.
Sanırım yine ağlamalıyım. Başka bir şey çözemez içimi. Hoş, ağlamak da çözmüyor. Bir acı da gözlerime ekleniyor.
Kıskanıyorum. Deli gibi kıskanıyorum en çok da bu acizliğime ağlıyorum. Onun kadar olamadığım, sana yetemediğim için ağlıyorum. Ne olurdu sevsen? Ne olurdu beni de görsen? Sorsam severdin, bana sorulsa hiç sevilmemiştim. En çok canımı yaktın. Bir krem sürdün ve yeter dedin. Yetmez ki… ben seni istiyorum bir krem yetmez ki yarama. Ne olurdu gelsen…?